کد مطلب:47457 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » قرآن

در كدام يك از آيات به مبارزه با استكبار جهاني توصيه شده است؟ توضيح دهيد.

در فرهنگ قرآن كريم، مستكبر به كسي اطلاق ميشود كه از قبول حق سرپيچي كرده و با آن مبارزه كند; كه اين ويژگي غالباً از صفات كفار است. إِلَـَهُكُمْ إِلَـَهٌ وَ َحِدٌ فَالَّذِينَ لاَيُؤْمِنُونَ بِالاْ ?َخِرَةِ قُلُوبُهُم مُّنكِرَةٌ وَهُم مُّسْتَكْبِرُون # لاَجَرَمَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَ مَا يُعْلِنُونَ إِنَّهُو لاَيُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِينَ ;(نحل،22ـ23) معبود شما خداوند يگانه است، اما آنها كه به آخرت ايمان ندارند دلهايشان حق را انكار ميكند، و مستكبرند، قطعاً خداوند از آن چه پنهان ميدارند و آن چه آشكار ميسازند با خبر است او مستكبران را دوست نميدارد.; هنگامي كه من اين گروه بيايمان را دعوت ميكنم تا مشمول عفو تو شوند انگشتها را در گوش گذارده و در زير لباس خود را پنهان ميكنند، و در گمراهي اصرار ميورزند و در برابر حق استكبار دارند.(نوح،7); و هنگامي كه به آنها بگويي بياييد تا رسول خدا براي شما آمرزش بطلبد، سرپيچي ميكنند و آنها را ميبيني كه مردم را از راه حق باز ميدارند و استكبار ميورزند.(منافقين،5)

بر همين اساس است كه امام عليصريحاً شيطان را به عنوان سلف المستكبرين (پيش كسوت و سرسلسلة مستكبران) معرفي ميكنند; چرا كه او نخستين گام را در مخالفت با حق و عدم تسليم در مقابل اين واقعيت كه آدمغ از او كاملتر است برداشت.

با تعريف فوق از استكبار، اينك ميگوييم: استكبار معناي وسيعي دارد، كه ممكن است در ابعاد خرد و كلان، فردي و عمومي، انسي و جنّي و... جلوه كند.

قرآن كريم، با استكبار در تمامي ابعاد مبارزه كرده است; كه مبارزه با استكبار جهاني يك مصداق از آن است.

شيوههاي برخورد قرآن كريم با چنين پديدهاي متفاوت است: 1. بيان ويژگيهاي متكبران:

(اعراف،36; نسأ 37ـ39; نحل،23ـ24; نوح،7; منافقين،5 و...) 2. توصيه به مستكبر نشدن افراد: (اسرأ،37; انفطار،6; فرقان،63) 3. استكبار در برابر آيات الهي: (لقمان،7 و...) 4. سرنوشت متكبران: (احقاف،20 و...) 5. مبارزه با استكبار به ويژه استكبار جهاني: (طه،24; طه 43; انفال، 60; سبأ،46; توبه،73; تحريم،9; فرقان،52; حج،78; مائده،54 و...)

در پايان، بار ديگر قابل ذكر است كه بگوييم: درگيري طرفداران حق با طرفداران ناحق در واقع مبارزة آنها با استكبار در سراسر جوامع بشري و غيربشري است. بر اين اساس، آيات بسياري اشاره به اين مهم دارد، كه بيان نشاني آيات از حوصلة اين پاسخ نامه خارج است.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 11، ص 189ـ195، دارالكتب الاسلامية.)